W programie artystycznym przewijała się nazwa „KATYŃ” – symbol ludobójczej polityki władz sowieckich wobec Narodu Polskiego. Mówiąc „Katyń”, myślimy o pomordowanych na „nieludzkiej ziemi” wiosną 1940 roku polskich jeńcach wojennych. Tym kilkunastu tysiącom ofiar zdradziecko zamordowanych strzałem w tył głowy poświęcił swój wzruszający wiersz świadek tamtych czasów - lwowianin, Marian Hemar.
Oto jego fragmenty:

Pamięć nie dała się zgładzić… . Pamiętamy o setkach zaolziańskich ofiar – lekarzy, policjantów i żołnierzy, którzy zginęli w Katyniu, Ostaszkowie, Miednoje, Charkowie.

Ale od 10 kwietnia 2010 roku Katyń to także symbol tragedii narodowej współczesnej Polski. Po raz drugi las katyński zabrał kwiat inteligencji polskiej - 96 osób życia publicznego, w tym prezydenta naszego kraju. Lecieli, by uczcić pamięć poległych przed 70-ciu laty i doprowadzić do pojednania z rodakami tych, którzy wiosną 1940 roku byli bezwzględnymi katami. Nie zdążyli… . Inni będą kontynuować dzieło pojednania.
10 kwiecień połączył wszystkich Polaków w ogromnym smutku, wspólnej żałobie i modlitwie.
Trudno doszukiwać się sensu w tej tragedii. Pozostaje mieć nadzieję, że ta ofiara nie pójdzie na marne. Może nas wzmocni jako naród i sprawi, że każdy Polak z osobna będzie się czuć odpowiedzialny za losy kraju? Być może te słowa brzmią zbyt patetycznie, ale na co dzień oznacza to tylko szacunek dla dokonań przeszłych pokoleń, do symboli narodowych, uczciwą pracę, wzajemną życzliwość i tolerancję. To nasz współczesny patriotyzm.

Następnie wysłuchaliśmy wierszy i piosenek patriotycznych:
„Oblicze Ojczyzny” Tadeusza Różewicza, „Taki kraj” z repertuaru Jana Pietrzaka, „Hymn do miłości ojczyzny” Ignacego Krasickiego.
Na koniec, równocześnie ze wzruszającą piosenką, ukazały się na dużym ekranie obrazy smoleńskiej tragedii i zdjęcia ofiar katastrofy.
Cały program do głębi poruszył widzów, o czym świadczyła niesamowita cisza na sali gimnastycznej. Odnosiło się wrażenie, że około trzystu osób wstrzymało oddech.

Część  ta nawiązywała do honorowego krwiodawstwa. Przypomnieliśmy tradycje naszej szkoły oraz dokonania ostatnich lat w tej dziedzinie. Apelowaliśmy też do młodzieży, aby powiększała grono „ratowników życia”. Gratulowaliśmy odważnej i dojrzałej decyzji dotychczasowym krwiodawcom i dziękowaliśmy im za bezcenny dar, jakim jest krew. Taką wymowę miał też montaż słowno-muzyczny „KREW DAREM ŻYCIA”.

Następnie odbyło się uroczyste Pasowanie na Honorowych Krwiodawców tych uczniów, którzy oddali w ostatnim czasie krew po raz pierwszy. Pasowania dokonali panowie Adam i Jerzy Porwołowie, reprezentujący władze HDK PCK.
Pani dyrektor Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Raciborzu wręczyła pasowanym drobne upominki, które będą przypominać młodzieży tę ważną chwilę – dziękujemy za sponsoring.

Na koniec głos zabrała pani dyrektor, Alina Kosowska-Hendzel oraz zaproszeni goście. Były to ciepłe słowa pod adresem nowych i wszystkich honorowych krwiodawców, ale nawiązywały także, a może przede wszystkim, do tragedii katyńskiej – tej sprzed 70-ciu laty i tej obecnej.
Pan Jerzy Porwoł przedstawił rolę Polskiego Czerwonego Krzyża w ujawnianiu zbrodni katyńskiej. Z kolei pan Adam Porwoł poruszył nas stwierdzeniem, że „Patrioci przelewają krew z miłości do Ojczyzny, chrześcijanie za Wiarę, a honorowi krwiodawcy z miłości do Drugiego Człowieka. I ta krew, oddawana dla wyższych celów, wszystkich ich łączy.”
Pan Henryk Wilk przypomniał początki honorowego krwiodawstwa w naszej szkole. Pan Henryk Wilk, twórca ruchu HDK PCK w naszej szkole otrzymał MEDAL PAMIĄTKOWY 50-LECIA HONOROWEGO KRWIODAWSTWA POLSIEGO CZERWONEGO KRZYŻA, nadany przez Zarząd Główny tej organizacji.
Uroczystość zakończyliśmy tradycyjną  wspólną ”fotką” nowo pasowanych z symbolicznymi kropelkami.